ευδιάφυκτος

εὐδιάφυκτος, -ον (Α)

αυτός τον οποίο μπορεί κανείς εύκολα να αποφύγει.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + διαφεύγω (θ. φυγ-, φυγή, φυγ-είν)].